آنچه خدا به عنوان خزائن مطرح می‌کند، در زبان قرآن و عرفان، ولایت مطلقه است. آن خزینه‌ای که عالَم از آن خزینه خرج می‌شود و تمام هم نمی‌شود، امامت و ولایت است. تمام اشیاء و موجودات عالم از وجود نازنین امام زمان(عج) ناشی شده است؛ امـــام زمان(عج) خزینه خداست. امام زمان(عج) یکی از برکات جهان شمولی است که خداوند متعال، عالَم برزخ و بهشت و تمام عوالم را از این خزینه‌اش خرج کرده است و خزینه هم، دست نخورده باقی مانده است.
آیت‌الله جعفر سبحانی استاد حوزه علمیه قم در مورد برکات زمین در دوران حضور حضرت حجت(عج) این چنین می‌گوید: زیارت جامعه کبیره، همه امامان ما را یک حقیقت معرفی می‌کند: «أنَّ أرواحَکُم وَ نُورَکُم وَ طینَتَکُم واحِدَهٌ طابَت وَ طَهُرَت، بَعضُها مِن بَعضٍ».[1] همانا روح‌های شما و نور شما و طینت شما، واحد است. اینها یک حقیقت هستند. یک خزینه از خزائن الهی هستند؛ اما جلوه‌های مختلف هستند.
آیینه‌ها و نمودهای مختلف هستند و گرنه یک حقیقت هستند؛ نه کم می‌شوند و نه زیاد. انبیاء از این خزینه استفاده کردند؛ اولیای الهی از این خزینه برگرفتند؛ اشقیاء هم از این خزینه برگرفتند. تمام موجودات عالم، همه جلوه‌های حضرت مهدی(عج) هستند؛ همه پیاده شده‌های این خزینه هستند؛ همه حرف هستند و همه این کلمات و کتابات معین شده، همه از آن روح و آن عِلم و آن وجود نازنین امام زمان پیاده شده است. این یک حقیقت عالی عرفانی است که اگر شما متوجه شوید که هستید، آن وقت وابستگی دائمی خود را به امام زمان(عج) درک خواهید کرد.
دل پاک می‌خواهد که این حرف‌ها را متوجه بشود؛ به علم نیست؛ به نورانیت است. متوجه خواهید شد که دم به دم وجود ما تازه می‌شود؛ هر لحظه ما یک حرف از حروف خدا هستیم. ما دائماً از خدا وجود می‌گیریم؛ دائماً از وجود امــام زمان خیر و برکت دریافت می‌کنیم.
اگر می‌بینیم، به اذن امام زمان می‌بینیم؛ اگر می‌شنویم به اذن امام زمان می‌شنویم؛ اگر قیام می‌کنیم، با نیروی امام زمان قیام می‌کنیم؛ اگر می‌نشینیم، با نیروی امام زمان می‌نشینیم؛ لذا انفکاک [و جدایی] بین انسان و انسان کامل که حضرت حجت(عج) است، یک لحظه هم محال است.
امام زمان از هیچ موجودی جدایی ندارد؛ لذا فرمود: «وَأَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّهَا»[2]؛ خداوند متعال، زمین را به نور رب روشن کرد، این نور ربی که تمام زمین، تحت الشعاع و در پرتو آن است؛ ائمه فرموده‌اند که این نور، وجود نازنین امام عصر(ع) است. برکات زمین به دست امام زمان(عج) است.
تأثیر و تأثّر در فعل و انفعالات همه امور زمین، همه با عنایت امام زمان(عج) است. لذا شما در زیارت جامعه کبیره می‌گویید: «بِــکُم فــَتَحَ اللهُ وَبِــکُم یختِمُ وَبِکُم ینَزِّلُ الغَیثَ وَبِکُم یمسِکُ السَماءَ أن تَقَعَ عَلَی الأَرضِ إلاّ بِإذنِهِ وَ بِکُم ینَفّسُ الهَمَّ وَ یکشِفُ الضُرَّ»[3] خدا عالم وجود را با شما آغاز کرد و با شما به پایان می‌برد و به وجود شما، باران را نازل می‌کند و به خاطر شما، غم و اندوه را می‌گشاید و سختی و گرفتاری را برطرف می‌کند.
«بِیمنِهِ رُزِقَ الوَرَی»[4] الوَرَی؛ یعنی ما سِوَی الله، تمام موجودات غیر از خدا، به یمن وجود امام زمان روزی داده می‌شوند؛ یعنی عالَم امکان، سفره وجود امام عصر است. او کل است؛ این سفره که باز شد، رشحات وجودش، زمین و زمان است و علی الدوام متعلق به وجود نازنین حضرت حجت(عج) اســـت.
1392، پایگاه فرهنگی مهدوی کانون مهدویت دانشگاه فردوسی مشهد
_81358753623.jpg)
